Na drie boeken met een "Limburgs" thema, schreef ik voor Tijdschouwers een meer internationaal getint verhaal. In Bokken ga ik echter terug naar mijn roots. Niet alleen naar Zuid-Limburg, maar specifiek naar Klimmen.

Zo klein als Klimmen is, zo rijk is de historie van dit rustige Heuvellanddorpje, waarin ik opgroeide. In en rond Klimmen liggen prachtige, historische bouwwerken, waaronder bedevaartsoord de Kluis, de middeleeuwse Kaardenbekerhoeve en de fraaie St. Remigiuskerk, die men van vele kilometers afstand al kan zien op de hoge schouder van het Heuvelland. Stuk voor stuk zijn het iconische monumenten, tekenend voor de vredige rust in Klimmen.

Des te interessanter is het om een situatie voor te stellen, waarin deze rust slechts schijn is. Waarin diep onder de grond van het idyllische dorpje iets sinisters huist. Iets dat de rust voorgoed zal verstoren, wanneer het ontwaakt.

​

Ik heb mij laten inspireren door de beroemde bokkenrijders-legende. Een prachtig stuk folklore, diep geworteld in de Limburgse én in de Klimmense grond. Een mooi voorbeeld van hoe de werkelijkheid in de overlevering van mond tot mond een draai krijgt en gestaag een mythe wordt. Want dat zijn de bokkenrijders: werkelijkheid en mythe. In een mooie roman voor de stormachtige herfst- en winteravonden is niets zo spannend als de werkelijkheid te doorspekken met de mythe. U hoeft er niet voor terug naar de achttiende eeuw. Ook in de moderne tijd is niet alles wat het lijkt.